Na biblioteca da Real Academia Galega, está recollida unha fermosa descripción do ano 1852, con motivo da visita dos Duques de Montpensier, Antonio de Orleáns e María Luísa Fernanda de Borbón.
Neste relato fala da paisaxe que rodea a Pontevedra, en ela menciona a nosa parroquia, mirador fermoso á entrada de Pontevedra, aquí vos deixo un trozo deste relato.
Neste relato fala da paisaxe que rodea a Pontevedra, en ela menciona a nosa parroquia, mirador fermoso á entrada de Pontevedra, aquí vos deixo un trozo deste relato.
Biblioteca da Real Academia Galega.
SS.AA.RR. Os resenísimos Duques de Montpansier en Galicia;
Zepedano e Carneiro; (1852).
...Galícia ofrece aos augustos príncipes a tripla paisaxe das costas, das cidades monumentais e das rías. Despois dos arsenais, dos portos e dos templos, conparecerán os vales, os ríos e as montañas: Despois de Ferrol, Coruña e Santiago, Pontevedra co seu clima morno, a súa atmosfera benéfica, os seus frondosos outeiros, as súas fontes murmuradoras, os seus ríos caudalosos e as súas vides tendidas sobre as lombas das montañas, como cervos fatigados polo canicular. É unha península de rica e exuberante vexetación, formado polo desaugadoiro no mar dos ríos Alba Lerez e Tomeza: as penas se engritan para deixar paso aos greñudos piñeiros, as abasreverdecen para fecundar os cereais, os remansos entumecen se para multiplicar as fervenzas, as preamares retíranse para fecundar coas albufeiras, as fontes cruzan as vertentes para multiplicar os regueiros e os arbustos estienden as súas ramas ao bordo dos pantanos e nas verdes lombas das montañas. É un val de dúas leguas: ao percorrer o viaxeiro o brillante panorama que ofrece a súa verde alfombra, interrompida polas igrexas do val e as quintas de recreo, Pontevedra é tamén... unha inmensa casa de campo cuxas ventás caen cara ao mar que riela no horizonte como o cairel desta bela paisaxe.
Ás tres da tarde do 28 os foguetes anuncian a chegada de SS.AA.RR. ao cumio de Cerponzones, a unha legua de distancia de Pontevedra,Desde esa altura, a cidade aseméllase a unha desas poéticas vilas romanas que resisten os séculos e as borrascas, xa baixo as ruínas vacilantes dos romanos, xa a beiras das tumultuosas augas do mar, como os niños das gaivotas nas costas do Océano. Pontevedrarecostada muellemente na angostura dun val, cercada de eminencias onde murmuran os piñeiros e murmuran os regueiros e estendendo as súas resedas vestiduras ata os areais de Combarro e Porto Santo, é o xenio dos verxeis, adormecida ao son monótono das mareas que interrompen o lento e tranquilo canle do río Lerez.
Ás cinco da tarde achéganse os augustos príncipes ao antigo barrio do Burgo e un repique xeral de campás revela ao numeroso xentío que se move en dirección á Rúa Real, que os ilustres viaxeiros son recibidos na ponte do Lerez polo Ilustre Concello da cidade...
SS.AA.RR. Os resenísimos Duques de Montpansier en Galicia;
Zepedano e Carneiro; (1852).
...Galícia ofrece aos augustos príncipes a tripla paisaxe das costas, das cidades monumentais e das rías. Despois dos arsenais, dos portos e dos templos, conparecerán os vales, os ríos e as montañas: Despois de Ferrol, Coruña e Santiago, Pontevedra co seu clima morno, a súa atmosfera benéfica, os seus frondosos outeiros, as súas fontes murmuradoras, os seus ríos caudalosos e as súas vides tendidas sobre as lombas das montañas, como cervos fatigados polo canicular. É unha península de rica e exuberante vexetación, formado polo desaugadoiro no mar dos ríos Alba Lerez e Tomeza: as penas se engritan para deixar paso aos greñudos piñeiros, as abasreverdecen para fecundar os cereais, os remansos entumecen se para multiplicar as fervenzas, as preamares retíranse para fecundar coas albufeiras, as fontes cruzan as vertentes para multiplicar os regueiros e os arbustos estienden as súas ramas ao bordo dos pantanos e nas verdes lombas das montañas. É un val de dúas leguas: ao percorrer o viaxeiro o brillante panorama que ofrece a súa verde alfombra, interrompida polas igrexas do val e as quintas de recreo, Pontevedra é tamén... unha inmensa casa de campo cuxas ventás caen cara ao mar que riela no horizonte como o cairel desta bela paisaxe.
Ás tres da tarde do 28 os foguetes anuncian a chegada de SS.AA.RR. ao cumio de Cerponzones, a unha legua de distancia de Pontevedra,Desde esa altura, a cidade aseméllase a unha desas poéticas vilas romanas que resisten os séculos e as borrascas, xa baixo as ruínas vacilantes dos romanos, xa a beiras das tumultuosas augas do mar, como os niños das gaivotas nas costas do Océano. Pontevedrarecostada muellemente na angostura dun val, cercada de eminencias onde murmuran os piñeiros e murmuran os regueiros e estendendo as súas resedas vestiduras ata os areais de Combarro e Porto Santo, é o xenio dos verxeis, adormecida ao son monótono das mareas que interrompen o lento e tranquilo canle do río Lerez.
Ás cinco da tarde achéganse os augustos príncipes ao antigo barrio do Burgo e un repique xeral de campás revela ao numeroso xentío que se move en dirección á Rúa Real, que os ilustres viaxeiros son recibidos na ponte do Lerez polo Ilustre Concello da cidade...
 |
| Vista da cidade de Pontevedra dende Cerponzóns. |
No hay comentarios:
Publicar un comentario